Tilgangur lífsins

Fyrsta asnastrik ársins leit dagsins ljós fyrir stuttu, árið er varla búið að slíta barnaskónum og strax er maður byrjaður. 

Ég eignaðist fyrir einhverju síðan þennan fína ilm frá meistara Beckham og með ilmum fylgdi einnig svitalyktaeyðir meistarans.  Ég man engan veginn hvernig ég eignaðist þessa fínu gripi en það mun verða aukaatriði í þessari frásögn og er þessi setning sett hérna inn eingöngu til að lengja bloggfærsluna.  Ég er nýbyrjaður að brúka svitalyktareyðirinn og ég nota svona vörur ekki mjög mikið, er mest fyrir að hafa þetta bara au de natural.  Við fyrstu tilraunirnar fannst mér hann nú ekki að virka mjög vel, plús það að hann var svo þurr og skrítinn og bara óþægilegur í alla staði.  Ég þakka bara fyrir að vera vel rakaður undir höndunum, því það er nokkuð ljóst að ef ég væri með austur-þýska kvenmanns kúluvarparabrúska þá væri þetta einn samfelldur hárreytingur. 

Í fjórðu eða fimmtu tilraun gerðust svo merkilegheitin, nú átti að taka þetta með ofbeldi og látum svo ég þrumaði eyðinum í krikann og rúnkaði honum upp og niður með fítónskrafti.  Þá hreyfðist plasthulsan…. eehhhh… já, ég trúði ekki mínu eigin handakrikum.  Allan tímann var búin að vera glær plasthulsa yfir eyðinum… helvítis fokking fokk!  Ég gerði það eina rétta í stöðunni, fór niður á fjórar og jarmaði eins og sauður.

Góðar stundir

Ef það hefur farið fram hjá einhverjum þá hefur heimsbyggðin tekið skrefið yfir þröskuldinn hjá árinu 2009, gleðilegt nýtt ár heimsbyggð.  Ég vona kreppulega séð að salarkynni ársins 2009 verði ívið glæstari en 2008.  Mig langar til að þakka fyrir lestra, athugasemdir og fyrir báðar kvittanirnar í gestabókina á liðnu ári.

Áramótin liðu mjög þægilega framhjá, við skötuhjúin snæddum unaðslegt hvítlauks lambalæri undir röfli Geirs Haarde, fórum yfir árið með fréttamönnum Stöðvar 2 og RÚV og hlógum svo af skaupinu sem kom skemmtilega á óvart, það var bara virkilega fyndið þetta árið.  Rekstrarleigubörnin Salka og Jóel voru hjá pabba sínum á Selfossi og Grísalappan Anna var að ergja Flórídabúa í USA, þannig að ég keypti ekki eitt rakettukvikindi og héldum við Jóna, Jörgen Jón, hundspottin Móses og Muggur og Kjartan kanína okkur bara innandyra í kósýheitum par exelans og nutum flugeldasýningarinnar.  Já ég er ekki frá því að kreppan hafi sett svip sinn á þessi áramót því 10 – 15 mín. eftir að nýja árið var gengið í garð var komin þögn í fjörðinn.

Nýja árið hefur farið gríðarlega rólega af stað, ég hef ekki hreyft á mér rassgatið nema í ýtrustu neyð, þ.e.a.s. til að borða og kúka.  Sólarhringnum hefur maður snúið gjörsamlega við og ekki nóg með það, heldur er maður byrjaður að éta á skrítnum tímum sólarhringsins.  Ég var til að mynda að enda við að sporðrenna fjórum mjög fallega ristuðum brauðsneiðum með hreindýrapaté og drottningarsultu, sjúklega gott í kroppinn.  Muggur var að enda við að hlanda á útrásarvíkingsandlitið á Jóni Ásgeiri sem liggur marflatur á gólfinu framan á sorpritinu DV og þá tel ég að það sé kominn tími á að hunskast inn í rúm. 

Góðar stundir

Við sem stöndum vaktina saman í amstri dagsins lífguðum heldur betur upp á vikuna sem er ný liðin með því að fara í leynivinaleik, en í leiknum eignaðist ég vin sem ég átti að gleðja leynilega sem og að reyna að finna út hver var að gleðja mig.

Ég mætti í felulitunum í amstrið alla vikuna og ég fílaði mig eins og durturinn í Survivor  þáttunum því ég var í því að blekkja leynivin minn, og aðra í kringum hann.  Það tókst nokkuð vel því ég samdi t.d. við samverkakonu mína um að fá að lauma gjöfum til hennar leynivins, sem sat við hliðina á mínum leynivini.  Einnig kom ég því þannig fyrir að gjafirnar frá mér virtust koma úr allt annarri átt þannig að leynivinur minn var byrjaður að herja á mann og annan hann taldi vera vinir sínir.  Með öðrum orðum þá tókst mér að gera leynivin minn gjörsamlega kolruglaðan og ekki mátti blessunin nú ekki mikið við því. 

Það atvikaðist svo skemmtilega þessa viku að ég var ekki á mínum venjulega stað í amstrinu, heldur var ég staðsettur í nágrenni við leynivin minn og varð vitni af öllum mörgu skemmtilegu.  Ég bjó til netfang á hotmail og sendi þaðan m.a. vísbendingar í spakmælaformi sem voru í raun og veru engar vísbendingar.  Mitt stoltasta móment í leynivinavikunni var þegar ég gerðist svo kræfur að senda leynivinkonu minni póst meðan hún stóð við tölvuna mína og var að tala við mig, mér leið eins og spennufíkli að upplifa sína villtustu drauma.    Er upplestur á “vísbendingunum” hófst þá átti ég mjög erfitt með mig þegar pælingar sem fylgdu byrjuðu í kjölfarið í fríðum kvennahópi:

- Betri er einn fugl í sósu en tveir í frysti

- Oft er í holti heyrandi nær og gettu hver ég er.  Vísbending segir prestur.

- Of mikið af húsverkum geta valdið heilaskaða

- Það þarf ekki nema einn gikk í hverri veiðistöð

- Ég geri það sama við vini og bækur.  Ég vil vita hvar ég hef þá, en ég nota þá sjaldan.

Reyndar finnst mér einn fugl í sósu betri en tveir í frysti og ég geri kannski ekki alltof mikið af húsverkum af ótta við heilaskaða svo það er kannski smá hluti af “vísbendingunum” sem á vel við um mig  

Ég bíð spenntur eftir næstu leynivinaviku og tækifærinu til að hræra í hugum samverkamanna minna!!

Góðar stundir

Gott fólk, þið eruð að skoða síðuna hjá litlu jóla meistara Daníel, en lið mitt niðurlægði andstæðinga sína í gærkvöldi er Hyrnumenn fögnuðu litlum jólum af sinni alkunnu snilld.  Eftir að hafa spilað blak í 3 tíma var haldið í Litaríki Guðföðurins þar sem snæddur var dýrindis matur af Allanum og svo var spilað og sungið fram í nóttina.  Það sannast enn og aftur að þar sem blakarar koma sama, þar er gaman.

Ég var búinn að setja stefnuna á hresst og skemmtilegt blogg þetta laugardagskvöldið, en þessa stundina er slökkt á allri heilastarfssemi eða hún utan þjónustusvæðis.  Það verður því að bíða betri tíma.

Góðar stundir