Er tilgangur lífsins að tuða?

Ég er tuðari!  Við ákveðnar aðstæður, aðallega við svefnleysi og hungur, stendur tuð-tippið á mér alveg blýsperrt.  Stundum heyri ég í mér tuða og tuða og einstaka sinnum birtist á öxlinni á mér lítil græn önd sem segir mér að halda K.J.  Ég veit ekki af hverju ég læt svona, það er eitthvað með það þegar maður byrjar þá er oft svo erfitt að hætta.  Það virðist fullnægja einhverjum þörfum hjá mér að koma alltaf með eitt tuð í viðbót ef fýlupokinn brýst fram á sjónarsviðið… það er eins og ég sé háður þessu.  Þetta er hreinlega orðin spurning um að fara íslensku leiðina og taka eina anti-tuð-töflu eða bara að skella sér í tuðmeðferð.  Er til 12 skrefa kerfi fyrir tuðara? 

Ég ætla að fara að hætta þessu bulli, ég er orðinn svangur og þið vitið hvað það getur þýtt!! 

Góðar stundir