Er tilgangur lífsins að vera einn heima?

Ég er einn heima.  Ég er búinn að vera með matarkvíða í rúma viku því eftir að ég byrjaði í sambúð þá hef ég misst allt sjálfstraust í eldhúsinu.  Það er varla að ég get skammtað mér sjálfur þegar búið er að elda matinn.   

Minn staður er bara ekki í eldhúsinu, en ef ég kemst í þvottahúsið þá er ég í S-inu mínu.  Ég get bara ekkert gert að því að ég búi með konu sem getur ekki eldað vondan mat.  Ég náði að peppa mig upp í það að í kvöld, að skella einum pakka af fiskibollum á pönnu með brúnni sósu frá því í gær og hita upp hrísgrjón.  Grjónin voru heit, fiskibollurnar semi heitar og sósan frá því í gær var eiginlega ekki eins og sósa, heldur eins hlaup sem lent hefur í þeytara í nokkrar sekúndur.  Ekki mjög fallegt en bragðið var alveg mjög fínt.

Ég hef svolitlar áhyggjur af morgundeginum, hvað á maður eiginlega að éta?  Spurning um að éta það sama og hundurinn eða panta bara pizzu. 

Góðar stundir